Vieiros

Castrillón: Xornalista, eh? Boa elección, pero xa has ver, para gañar a vida acabarás aborrecendo algúns dos motivos que te levaron a ela.

Nabia: Estou preparada, amigo Castrillón. Con censura tamén ti te criaches e a cousa non saíu tan mal…

Castrillón: Supoño que falas do franquismo e que coñeces a diferenza entre a censura, daquela e hoxe. 

Nabia: Espero que si. As diferenzas son que no franquismo todo o mundo sabía que existía censura. E que agora temos a rede. Os blogs... non van solucionar nada un por un, pero a súa extensión mundial está mudando a información e a opinión. 

Castrillón: Que sexades a xente mellor formada da nosa historia, Nabia (eu non teño dúbida) non me leva a percibir en vós estratexias sólidas para este panorama asfixiante. No tardofranquismo un tal Antonio Álvarez-Solís lanzaba publicamente, cando podía, os seus criterios democráticos e progresistas. Na segunda Restauración... 

Nabia: Na Transición, non? Digo por unificar criterios. A xente ten precisa lugares comúns, aínda que teñamos que renunciar aos contidos de... de máximos. 

Castrillón: Ah, como queiras. Despois falamos dos lugares comúns. Pois na Transición esa, Álvarez-Solís editorializaba no Interviú, chegaba a millóns de persoas dispostas a lelo, abertas ao debate.  

Nabia: Deixamos o das rapazas espidas no asunto do debate. 

Castrillón: Deixámolo agora, si. Álvarez-Solís escribe hoxe na prensa vasca, onte polo menos en Deia e ultimamente en Gara. Non hai moito estaba na tertulia de María Teresa Campos, que ao mellor ti non lembras pero... 

Nabia: Home, non vou lembrar. Na época do Instituto era o que vía pola mañá, cando quedaba enferma na cama. Tampouco che vou dicir que o entendese, pero neste momento parece impensable alguén que traballe en Gara e nun magazine de gran audiencia simultaneamente. 

Castrillón: E ti que sabes máis ca min disto, por que non hai medios onde Álvarez-Solís, ou ponlle equivalente galego, poidan contarnos o que pensan? 

Nabia: Equivalente galego... da súa xeración, dis? Mmmespera... 

Castrillón: [ri] Hai cousas que non se aprenden na Universidade, eh?  

Nabia: Que si, que si. Pois non sei, en Galicia, xornalista crítico, da xeración da guerra, clásico nos xornais… só se me ocorre Ferrín.

Castrillón: Vale. Diferenzas ideolóxicas á parte, nomes coma Montalbán ou Ferrín son illas. Teñen o seu público e forman parte do patrimonio dos respectivos xornais. E que pasa cando o pai de Pepe Carvalho ficou para sempre en Bangkok?  

Nabia: Home, uf, ao mellor é unha pregunta de quinto [ri]. Que non houbo recambio? 

Castrillón: E logo non o había? Non hai persoas cun punto de vista, abrindo o abano, de esquerda non socialdemócrata, ou republicana a penas, e brillantez argumentativa no xornalismo español? 

Nabia: Claro que as hai! Se Álvarez Solís está vivo, ha ha...! E Santiago Alba Rico, que caral... ui, perdón, que nos están a gravar. 

Castrillón: Ben. Vimos para Galicia. Falabamos de medios, máis ca de persoas. 

Nabia: Pero terá que ser noutra entrega, fan sinais de que o primeiro espazo rematou. 

Castrillón: Tu vai pensando, Nabia. 

Nabia: Pensarei, si.