Vieiros

Se Pinter se chamase Alfonso Sastre e vivise en España sería condenado sen xuízo. A condena ditaríase con estas palabras: “vostede non pode presentarse ás eleccións”. E seguiría: “porque vostede, Harold Pinter, e quen o acompaña na lista electoral, son e non son, simultaneamente, cómplices dun grupo terrorista”.

Con urxencia o dramaturgo Alfonso Sastre (Premio Nobel de Literatura exiliado no Reino Unido) poñería en marcha unha reacción internacional de condena ao Réxime español por privar a H. Pinter dos seus dereitos civís sen que mediase acusación contra a súa persoa. O Nobel da Paz Adolfo Pérez Esquivel enviaría unha carta ao Presidente do goberno co rogo de que evitase “mutilar o dereito do pobo español á información e liberdade de expresión”.
Efectivamente, envioulla: está pasando, estalo vendo? Centos de intelectuais do mundo esixen a restauración dos minimos democráticos, preguntan por que ninguén impide candidaturas da ultradereita xenófoba, a que asasinou un rapaz en Vallecas. O número un ao Parlamento europeo da principal forza da oposición alaba o franquismo e queda impune. Está a pasar?

Iniciativa Internacionalista, textualmente, “aposta pola paz, pola actividade política e polo diálogo”. Sabémolo, e tamén que a Lei de Partidos (mesmo para constitucionalistas coma Herrero de Miñón ou Pérez-Royo) se promulgou en flagrante incoherencia co seu propio marco xurídico.

Hai a penas catro anos precisamente Jaime Mayor Oreja relacionou nun mitin as cabezas visibles de Nunca Máis con Batasuna. Parecía unha broma. Hoxe nin sequera temos noticia de se a esquerda institucional estará cos dereitos civís ou con quen persegue, retomo a cita de Pérez Esquivel, a súa mutilación.

Non, non cómpre agardar polo Tribunal Constitucional. Antes de que sexa tarde, sumémonos ao chamamento para que partidos, sindicatos, homes e mulleres da cultura, a sociedade toda, se sitúen ao lado de Ricardo Castro, de Xan Carballo e de Xosé Luís Méndez Ferrín. Tolerar hoxe a súa segregación da vida pública, a suspensión do dereito ao sufraxio, equivale a mover os marcos dun territorio que se agranda día a día. Tras desa nova fronteira viven xa os próximos sospeitosos de complicidade co terrorismo.