Vieiros

Resulta estremecedor escoitar as súas propostas para unha crise de dimensións extraordinarias, con billóns de dólares ou euros esfumados, practicamente ningún culpable e menos ningún responsable... e como -segundo Aznar- se deben abordar solucións á crise: flexibilizando o mercado laboral. Lamenta que Europa "prefira subsidiar" os parados en lugar de incentivalos a atopar traballo, é dicir, reivindica unha especia de workfare (obriga de traballar) sexan cales sexan as condicións do traballo e o salario, en definitiva, condicións de explotación e control propias do século XIX.

Este home presume, ademais, de ser un bo cristián e é amigo do Arcebispo Rouco Varela e o seu partido esta inscrito dentro dunha corrente ideolóxica que se autotitula "democraciacristiá". Debe, seguro, confundir a liberdade de espírito coa liberdade de mercado.

Como admirador de Thatcher e Blair podería preguntarlles que tal lles vai coa crise, xa que durante anos reduciron o Estado, baixaron os impostos, teñen menos regulacións, etc., e podería falar con outro simpatizante Robert Shapiro, director dunha empresa privada que asesora organizacións e gobernos, en particular, Estados Unidos, para que lle diga que hai outros factores - sen cuestionar nada do sistema actual- que teñen grande importancia no desenvolvemento económico. Aínda que non comparto a maior parte que di no seu libro "2020. Un novo paradigma", este asesor sinala como factores que teñen unha relación directa cun maior crecemento, o maior tempo de permanencia no sistema educativo e o menor índice de fracaso escolar, o maior investimento en novas tecnoloxías e sobretodo a aprendizaxe do seu uso, unha maior taxa de actividade feminina, a redución do tempo que esixe a burocracia para crear unha empresa, a innovación ou a capacidade para adaptar innovacións creadas por outros, novas formas de distribución e comercialización, novas formas de organización e dirección de empresas e un cambio na cultura empresarial.

¿Por que non reflexionar sobre algúns destes aspectos en lugar de centrar o tema nas condicións laborais?. Polo si ou polo non, convén dicir que a maior ou menor produtividade non ten que ver co maior ou menor número de horas traballadas. Por exemplo, en Francia, a produtividade é igual á de Estados Unidos, con bastantes menos horas de traballo (un 25%menos); no caso oposto está Xapón que ten os peores índices de productividad de todas as economías avanzadas e son os que traballan máis horas.

Eles saen cas mans limpas e a crise que a paguen os de sempre, os traballadores e traballadoras.