Vieiros

Quizais coñezan o estudo desenvolvido en Estados Unidos despois da reelección de George W. Bush (que gran exemplo de infalibilidade!) sobre o nivel de coñecemento dos votantes norteamericanos naquelas eleccións de 2004. A investigación relacionaba o sentido do voto, o medio de información habitual do votante e o seu nivel de coñecementos básicos. En concreto, esta ultima variable medíase en función das respostas a un cuestionario extremadamente sinxelo de cinco preguntas tales como “Está demostrada a participación de Sadam Hussein nos atentados do 11-S?” ou “Atopáronse armas de destrución masiva en Irak?” Os resultados foron, cando menos, curiosos: a gran maioría dos electores con 0 ou 1 respostas acertadas, votaran por Bush e eran lectores de xornais ultraconservadores.

Elixir é un proceso humano complexo. Procuramos escolle-la opción máis acaída consonte unha xeira de factores e a partir da información dispoñíbel. Normalmente, trátase dunha función intelectual baseada na observación e a análise. Pódese aplicar esta afirmación ós procesos eleitorais? Dubídoo. Coido que na maioría dos casos, a selección do noso voto depende de factores como a simpatía espontánea (semellante á dos “forofos futboleiros”), a tradición incluso familiar, un detalle de menor ou maior alcance ou, simplemente, a afinidade perceptiva cara a un lema, un símbolo ou unha imaxe.
Certo que os partidos tampouco non o poñen doado. Eis o noso propio exemplo: por unha banda, un partido maioritario afogado en sórdidos casos de corrupción e espionaxe interna que insiste teimudamente na receita neoliberal que propiciou á calamitosa situación actual; por outra banda, un partido gobernante que, tras unha lexislatura completa, non ten nada que ofrecer agás a imaxe dun señor con cara de presidente; e finalmente, a terceira forza que continúa nese debate eterno entre a vontade de gobernar e a vocación de resistir.

Coa modestia debida, propoño un exercicio sinxelo para tentar aplica-la razón a isto das eleccións. Retomo a idea ianqui do cuestionario. Velaquí as preguntas que me pareceron máis significativas:

1.Cal é a súa receita para saír desta crise canto antes e nas mellores condicións?
a.Flexibilidade laboral, rebaixa de impostos, menor peso sector público, desregulación
b.Programas de investimento público e seguimento medidas do goberno español 
c.Instituto de Crédito galego e apoio actividade dos sectores agrario e industrial

2.Cal é o seu modelo territorial para o País?
a.Mantemento da actual división provincial e municipal
b.Estudar a implantación de áreas metropolitanas arredor de Coruña e Vigo
c.Eliminación das deputacións e creazóns de órganos metropolitanos e comarcais

3.Cal é a súa proposta medioambiental?
a.Primacía do desenvolvemento económico
b.Minimización do custo ecolóxico nos programas de dinamización económica
c.O medioambiente como condicionante dos proxectos económicos

4.Cal é a súa postura respecto da cultura e o idioma galegos?
a.Valor etnográfico da cultura galega e garantía de dereitos para o castelán
b.Promoción da cultura galega e equilibrio entre galego e castelán
c.Valor identitario da cultura galega e implantación integral do galego

5.Cal é a súa posición cara as oligarquías inda presentes na nosa sociedade?
a.Aproveitamento de posibles sinerxias para a potenciación da acción do goberno
b.Entendemento coas devanditas oligarquías como elementos lexítimos de poder
c.Progresiva redución da súa presenza económica e social

Se cadra é unha ousadía excesiva resumir en poucas liñas as posicións das forzas concorrentes a estas eleccións. En calquera caso, son razóns. Sempre sería desexable que unha elección se basease na análise antes ca nunha imaxe, nun tópico ou na presión mediática. Veremos.