Vieiros

Ofrécese unha postal con imaxe de condutos vertendo restos sen depurar, marxes con lixos e un paseo abandonado e con danos. A carta vai selada desde Ponteareas e pódeselle engadir algún toque do cheiro que se goza percorrendo a marxe do río Tea. Os encargados de escribir unha liñas no seu reverso foron onte os responsables do grupo ecoloxista ADENCO e os participantes na ruta que se organizou para denunciar a contaminación da canle, que está incluído na Rede Natura 2000.

Desde a agrupación contabilizaron ata sete verteduras nun tramo de tres quilómetros e medio que discorren desde a ponte de San Roque ata a depuradora. Neste idílico espazo, onde se supón houbo unha explotación aurífera romana e que está en pleno corazón do municipio, un cartel sentencia a saúde do río. «Auga non apta para ou baño».
A pesar de que a praia fluvial invita aos mergullos, as continuas análises demostraron, do mesmo xeito que o ano pasado, que o Tea está sentenciado ao seu paso por Ponteareas. Basta un paseo para coñecer os detalles dese ditame sen necesidade de probas nin análises químicas.

Nun percorrido onte mesmo pola zona podíanse ver numerosas conducións, algunhas de orixe descoñecida, cuxo contido acababa con todas as súas pingas no río. Nalgúns casos, continuamente usado, como un que sae xunto ao muro do restaurante que existe na zona. A cor esbrancuxada do seu contido deixa poucas dúbidas sobre o do baño. Uns metros máis adiante, outro conduto está estratexicamente situado baixo unhas enormes pedras. Asomarse entre as dúas árbores é imposible porque casualmente unha pila de ramas cortadas pechan o paso.

«Moitos non sabemos de onde veñen e algúns dependendo do día votan ou non, como non hai control ningún», recorda Anxo Saborido, de ADENCO. Nalgúns casos as sorpresas viaxan a bordo doutras canles, como ocorre no caso do regacho de Venda ou do Xinzo, onde van parar, segundo denuncian os ecoloxistas, continuas verteduras das empresas que están situadas na N-120.

Sen depurar
A medida que avanza a expedición, na que participan uns quince veciños, e achégase ás instalacións da depuradora, a situación empeora. Un tubo encárgase de aliviar cando chove moito e as instalacións satúranse, aínda que sen dúbida este non é o peor. Uns metros máis adiante, cando o nariz empeza a engurrarse polo cheiro, chégase a unha condución derrubada da que non deixa de manar unha vertedura «que non pasa nin pola depuradora», segundo denuncia ADENCO.