Vieiros

Nacho Mirás explica no seu blog Rabudo como sufriu en primeira persoa as disputas lingüísticas tan habituais no noso país. Aconteceu na segunda xuntanza da comunidade de veciños da que forma parte.

Contra o previsíbel, os temas presuntamente máis conflitivos, como as normas de convivencia e todo tipo de gastos que se teñen que someter a votación, case non tiveron discusión. Pero, cando chegou o momento de decidir se as actas se redactaban en galego ou en castelán, estoupou a guerra.

Formáronse tres faccións: os que, indignados, pedían o texto en castelán; os que preferían que se usasen as dúas linguas, e os que consideraban que o normal era empregar o noso idioma, entre os que se atopaba o propio Mirás. Despois de moita discusión, decidiuse someter o punto a votación. Os resultados amosaron a división da veciñanza: 14 apoiaron o galego fronte a 13 que defenderon o castelán.

Mirás coida que o lóxico é empregar a lingua da terra, comprensíbel por todos, e lembra que en Cataluña, onde viviu, a ninguén se lle ocorrería sequera discutir o asunto. E todo isto, a pesar de que o seu blog está en castelán, porque vai dirixido a xente que non ten nada que ver con Galiza, explica.