Vieiros

"Non facemos filmes para morrer, senón para vivir, para vivir mellor. Se nos vai a vida nelo, virán outros que continuarán". Son palabras de Raymundo Gleyzer dous anos antes de morrer asasinado pola ditadura de Videla. Convencido do valor do cinema como arma de contrainformación, a súa cámara levaba testemuñando a situación dos máis desfavorecidos en América Latina dende 1963. Dez anos despois creou o "Cinema da base", no que o propio pobo (obreiros, labregos, indíxenas, desposuídos) empregaba esta ferramenta para contar a súa propia historia.

Gravou documentais como A terra queima (1964), que xa puidemos ver o ano pasado no Cineclube: unha familia nordestina do Brasil ten de desprazarse para buscar auga. Pictografías do outeiro colorado, Ceramiqueiros de tras a serra, o informe clandestino do Exército Revolucionario do Pobo, Switf, 1971 e B.N.D., un ano máis tarde, Nin olvido nin perdón ou Mátanme se non traballo e se traballo, mátanme, sobre a folga obreira na fábrica INSUD, ademais de filmes de ficción como Os traidores (1972) ou O ciclo. Relacionouse fondamente co cineasta arxentino Fernando Birri (poderemos ver Tire Dié en breve, no Cineclube).

Cineastas dando voz a cineastas que deron voz ao pobo
Continúa deste xeito o ciclo "Cinema e memoria" co que o cineclube abre o curso: comezou con CCCV, de Ramiro Ledo Cordeiro, no que este director recuperaba o material filmado por Carlos Varela Veiga durante os anos 70 en Galiza. Do mesmo xeito, Ernesto Ardito e Virna Molina traballan recompoñendo, neste filme, a historia do cineasta con material de arquivo. Segundo Ardito, "no 97 empezamos coa idea de facer un documental sobre Raymundo Gleyzer, porque fumos descubrindo os seus filmes e decatámonos da súa ausencia en todo o que é a nosa xeración. Cando rematamos a escola de cinema (IDAC) sentimos como se non tivésemos feito nada, porque non aprenderamos o principal: non como facer cinema, senón que contar, e sobre todo dentro do contexto latinoaméricano e arxentino; a partir disto decidimos facer un filme sobre Raymundo, para que, en primeiro lugar, a xente poida redescubrilo".