a pereira

Enviado por amable o día 25.03.2009

A escuridade non impide que te poida ver. Diante de min, con esas curvas...
Véxote mover as cadeiras nun movemento de nutación e contranutación, facéndome tolear... e medrar.
Sorrís con malicia mentres fregas as mans polo teu corpo todo, parándote nas lolas cos intermitentes postos; sabes en cada momento qué facer, onde tocar, cómo moverte...
Na escuridade, véxote. Mentres abaneo a pereira.