Co corpo aínda entumecido diríxome á máquina de café. Miras como meto as moedas pensando que pasarás desapercibido entre a multitude. Os teus ollos percorren o meu corpo de arriba a abaixo coma dúas sucias linguas babeantes. “Que noxo…”, penso mentres premo o botón de selección.
Aproveito o tempo que tarda en encherse o vaso para devolverte a mirada. “Se a túa noiva soubese que te gusta comer rabos botaríate da casa”.
Collo o café e mírote de novo. “Pero se me fodeses coa mesma paixón coa que me miras, faríate un oco na miña”.