bocatto di cardinale

Enviado por enghanchada o día 10.03.2008

- Abriu aporta co palco posto, nese intre quedei sen fala. ¡Señor Corrales!, eu... E un fluxo comezou a molla-las miñas pernas. Relucía grosa e vermella como unha cereixa, e gústanme tanto as cereixas. O seu tamaño aínda aumentou ao sentir a miña lingua! Sacoumas bragas; tamén é certo que me prestei voluntaria. Case sen darme conta esta enormidade loitaba por entrar. Tras varios empuxóns conseguiu entrar. Encaixaba á perfección, como unha luva. Ao final que lle vou contar...
- Filliña, reza tres credos e dúas salves, pero o martes na miña casa.