Sete anos, pensaba, eran demasiado tempo para levarte baixo a miña pel, e que ainda puideses acender a paixón mais viva, intensa e virxen que xamais sentín. Mas o teu recordo volta a min, coma un amante fiel, trás o culmen do prácer. Entón, xúrote, desexaría estar alí de novo, coa tua mirada mollándome de bastio e cruzar os medos, a razón...ata chegar a ti.